Χθες, Σήμερα, για πάντα γυναίκα...: Αφροδίτη Μάνου

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

Του γονιού μου πατρίδα Πόσο λίγο σε ξέρω

Κι όμως πόση αγάπη Κρύβω μες την καρδιά

Του γονιού μου κονάκι Ξακουστό Αργοστόλι

Του Ιονίου στολίδι Είσαι Κεφαλονιά

θέλω μια, κάποια μέρα Όταν θα το μπορώ

Να αράξω κοντά σου Την γαλήνη να βρω

Θέλω να περπατήσω Στα όμορφα τα Βλαχάτα

Των παππούδων τα μέρη Τα αναμνήσεις γεμάτα.

πως αντιμετώπιζαν την γυναίκα στην Αρχαία ελλάδα...

«Έτσι ο Δίας έστειλε στους άνδρες
τις γυναίκες σαν επιδημία,
γεμάτες σχέδια ύπουλα.
Μέτρο κανένα δε γνωρίζουν,
σε όλα είναι άσωτες,
κι έτσι μοιάζουν με τους
κηφήνες που δεν κατέχουν καμία
δουλειά παρά κατεβάζουν στην κοιλιά τους
των άλλων το μόχθο...
όποιος λοιπόν γλιτώσει από το γάμο και
τα αισχρά έργα των γυναικών,
αυτός σώζει το βίο του.
Αλλά όποιος παίρνει ένα πλάσμα
βλαβερό, αυτού η ζωή γίνεται
μαρτύριο αδιάκοπο και τα βάσανα
είναι αβάστακτα.
...γιατί οι γυναίκες στραγγίζουνε
τον άνδρα και τον παραδίδουν σε
θλιβερά γεράματα».
(Ησίοδος)

«Ω Δία, γιατί στου ήλιου
το φως να φέρει τις γυναίκες
τις δολερές τα πλάσματα
των ανδρών τον όλεθρο; (...)
να χαθείτε, ποτές δε θα
χορτάσω να σας μισώ γυναίκες.....
γιατί οι γυναίκες είναι πάντα
κακές. (...)
Κι αν κρεμαστεί των γυναικών
η φάρα ολάκερη... εγώ
τη γνώμη δεν αλλάζω».
(Ευριπίδης, Ιππόλυτος)

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Αφροδίτη Μάνου - Μια μερα μιας Μαίρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η λίστα ιστολογίων μου