Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Ένας θάνατος μια καινούργια ζωή....

Θα ηθελα να αναφερθώ στην γυναίκα που πριν λίγες ημέρες ένοιωσε δυο αντικρουόμενα συναισθήματα, στον υπέρτατο βαθμό. Τον απέραντο πόνο γιατί έχασε τον ανθρωπό της, τον αγαπημένο της σύζυγο και την μεγαλύτερη χαρά, την χαρά της μητρότητας.
Πως μπορούν αυτά τα δυο να συνυπάρξουν και να τα επεξεργαστεί το μυαλό χωρίς να περάσει τα όρια της λογικής και να αγγίξει τα όρια της τρέλλας?
Πόση δύναμη μπορει να έχεις για να ανταπεξέλθεις?
Που να βρείς το κουράγιο να χαμογελάσεις πάνω απο την βρεφική κούνια στο αγγελουδι αυτό που πριν ακόμα ακουστεί το πρώτο του κλαμα  πριν ανοίξει τα μάτια στην ζωή έμεινε ορφανό γιατί ένα φονικό μαχαίρι αφαίρεσε την ζωή του πατέρα.
Πικρό το γάλα που θα ρουφίξει απο τα δάκρυα της μάνας, μαυροντυμένη αγκαλια θα το σφίγγει και τα λόγια που θα του ψιθυρίζει με  πονεμένο χαμόγελο θα στάζουν το δηλητήριο της ψυχής της.
Υψώνοντας τα χέρια παρακαλώ τον μεγαλοδύναμο να της δίνει κουράγιο!

2 σχόλια:

  1. Από όλη την τραγωδία που παίχτηκε, αυτή είναι η πιο δραματική πλευρά. Ξέρουμε ότι η ζωή δίνει πάντα τις λύσεις, αλλά μέχρι οι ήρωες βρούν το δρόμο τους, τα δάκρυα θα είναι πικρά, πυκνά και θολωμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Παναγιά μου δώσε δύναμη σ'αυτήν την Μάνα και σ'αυτό το παιδί που ποτέ δεν θα γιορτάσει γενέθλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ