ΣΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΜΟΥ (Γ.Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ)

Στις ρυτίδες μου !( ενα υπεροχο ποιημα του Γιώργη Δρυμωνιατη)
Ω εσείς,
ωχρές γραμμές του χρόνου
στο ευρύ πεδίο του μετώπου,

στου προσώπου την οδεύουσα
προς το κενό στιγμή!!
Λαγκαδοφόρες ώρες
σας χαράξανε
με τέχνη και μ' ανάγκη
και μ' αγάπης δύναμη
πέριξ του νου.
Κι ένας πανώριος Ήλιος
σας ζωγράφισε αερόμορφες
και σεμνές χρόνιες γραμμές.
Ο ιδρώτας αυλάκωσε
την πορεία σας,
σας δροσοπότισε και σας έθρεψε,
καμάρι της ψυχής μου σας έκαμε,
στο δρόμο των ωρών...
Εκεί που με πρωτοφίλησε η μητέρα,
σαν με γέννησε,
εκεί σεις χαράξατε
την αόρατη δόξα μου!
Εκεί σεις τώρα τα χρόνια μου
κανακεύετε και οδεύετε
μαζί με τ' όνειρά μου,
προς τ' άχρονο κι άχαρο
τ' απέραντο τ' άπειρο,
το μηδενικό που με περικύκλωσε
κι εγκλώβισε τ' όλον μου
σ' έναν μικροκύκλο παραισθήσεων!
Σας κοιτώ , ρυτίδες μου,
αυλακιές του χρόνου στο είναι μου,
κι ευλογημένες λέω, ας είστε,
ζωγραφίστε, λέω, στο μέτωπο,
την αγία εικόνα
του πρόσκαιρου πλούτου μου,
ω σεις γραμμές του χρόνου,
ρυτίδες μου ανεξίτηλες!!
Πλην απ' το θάνατο,
άλλος δεν θα σας σβήσει!!