χρονια πολλα γλυκιες μαννούλες!!!!

Όμορφα ποιήματα για την γιορτη της μανας απο φιλες του facebook....
Η ευχή της μάνας...

Παιδί μου, χάρη στο ζητώ,
άκουγε την καρδιά σου,
παρ’ την ευχή μου φυλαχτό
και δωσ’ την στα παιδιά σου.

Ποτέ σου μη φυλακισθείς
με θέλημα δικό σου,
απ’ τη ζωή μην τραβηχτείς
κι από το όνειρό σου.

Πάρε απ’ τη ζήση όσα θες,
να τα χορτάσεις όλα,
γέλιο αναζήτα και χαρές,
ξωπίσω τους ροβόλα.

Απ’ τη ζωή μη στερηθείς
το γέλιο και το δάκρυ,
είναι πιασμένα αυτά τα δυο
από τη ίδιαν άκρη.

Μόνο μη δώσει ο Θεός
μέσα σου να πετρώσεις,
γιατί δεν θα ’χεις τίποτα
να πάρεις και να δώσεις.

Αγάπη σκόρπισε παντού
μ’ ενθουσιασμό και τρέλα,
κι αν με θυμάσαι, πού και πού,
μαζί μου χαμογέλα.

Αριάδνη Μεσογείτη

ΣΤΗ ΜΑΝΑ


Στο κάθε βήμα της ζωής
εσύ εισαι στηριγμά μου
σε κάθε δύσκολη στιγμή
εσένα έχω κοντά μου

Μάνα όταν τα μάτια σου
τα μάτια μου κοιτάζουν
χωρίς μια λέξη εγώ να πώ
την σκέψη μου διαβάζουν

Μάνα εσύ στην Πάναγιά
για με κερί ανάβεις
κι αν σε πικραίνω άθελα
πολύ βαθιά το θάβεις

'Ομως να ξέρεις σ΄αγαπώ
έστω κι αν σε πικραίνω
και το γλυκό το χάδι σου
πάντοτε το προσμένω

Ντόρα Μανατάκη

ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ , ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ..... 

Γλυκειά,αθώα,ταπεινή
Μ’αγάπη στην καρδιά σου
Όλος ο κόσμος,σπίτι σου
Κι οι άνθρωποι,παιδιά σου...

Γιωργια Γρηγοροπούλου Μουγιάκου

Πώς γεννήθηκα μαμά ;
Για πες μου πάλι: Πώς γεννήθηκα μαμά;
Ποιός είναι τάχα ο δικός μου ο πατέρας;
Σαν "Μίκυ Μάους" η ζωή;.. Σαν σινεμά;
Μήπως με γέννησες στο ξέπνοο της μέρας;...

Ήταν Χειμώνας σαν γεννήθηκα μαμά;
Πάντα βραδιάζει πιο νωρίς.. στα δυο μου μάτια
Γιατί τα άλλα τα παιδιά έχουν μπαμπά;
Τα δάκρυά μου.. δες.. γεμίζουνε κανάτια...

Για μένα είσαι η καλύτερη μαμά
Σαν ουρανό σε αγαπώ και σαν τ' αστέρια
Και τη δική σου μόνο θέλω αγκαλιά
Να με κοιμίζεις μοναχά στα δυο σου χέρια...

Νύχτωσε πάλι.. και κουράστηκες μαμά
Ξάπλωσε εδώ και θα σου πω μιαν ιστορία:
Εγώ να ξέρεις πως δεν ήθελα μπαμπά
Να μην γνωρίζει πως σε λένε καν Μαρία...

Κι εγώ μανούλα κάποια μέρα θα γενώ
Με το μωρό μου θα γεμίζει η αγκαλιά σου
Στα βήματα που με διδάσκεις προχωρώ
Παίρνω ζωή στην κάθε μια ανασεμιά σου...

Όχι μανούλα μου!.. Ποτέ μην παντρευτείς!
Αν σου ζητήσουν την αγάπη να πληρώσεις!
Θέλω μαζί μου μια ζωή να πορευτείς
Για τις σπατάλες σου ποτέ μην μετανιώσεις!...

Είναι οι άνθρωποι αχάριστοι.. μαμά
Δίχως καρδιά και δίχως δάκρυα σκιρτάνε
Πάμε μια βόλτα σε τραγούδια μαγικά
Είναι γραμμένα από ανθρώπους που αγαπάνε...

Μάτα Αντωνίου

ΜΑΝΑ ΜΟΥ 

Εψές το βράδυ μάνα μου σε είδα στ ‘όνειρό μου 
Ήρθες και μου ενθύμησες το περασμένο βιός μου… 

Σαν ήμουνα μικρό παιδί το χέρι μου κρατούσες
Και με αγάπη περισσή στα μάτια με κοιτούσες
Με γλυκονανουρίσματα με κοίμιζες στην κούνια,
Και γέλαγες από καρδιάς σαν το δικό σου φόραγα
κραγιόν και τα τακούνια

Αχ! Να σου μοιάσω ήθελα κι ένοιωθα περηφάνια
Φτερά είχα στους ώμους μου, πετούσα στα ουράνια,

Με το δροσάτο γέλιο σου και την περπατησιά σου,
που ‘ χε αρχοντιά κι ο κόσμος μου τα μάτια τα δικά σου
δίπλα σου πάντα βάδιζα με περισσό καμάρι.
«είσαι δικιά μου σου ‘λεγα, κανείς δεν θα σε πάρει!!!»

Μεγάλωνα και ήξερες όλα τα μυστικά μου
Στης εφηβείας τα σκαλιά,
εσύ ήσουν πάντα πλάι μου, γλυκιά παρηγοριά μου.
Ο έρωτας σαν σκίρτησε μες τις καρδιάς τα φύλλα
Δάκρυσες κι ένοιωσες κι εσύ,
μαζί μου ανατριχίλα.
« ήρθε ο καιρός μικρούλα μου, μου είπες κάποια μέρα,
Μέσα στο στίβο της ζωής να μπεις και να παλέψεις,
τώρα κι εσύ όπως όλοι μας τις δάφνες σου να δρέψεις…»
Κάθε δικιά σου συμβουλή την έβλεπα μπροστά μου
Και να στεγνώσεις έτρεχα σε σέ τα δάκρυά μου

Τώρα, μάνα μου σ’ έχασα, πονάω, μα αντέχω
Παρηγοριά, που έστω μπορώ, στα όνειρα να σ’ έχω!

Ντόρα Μανατάκη