ΠΑΡΕ ΖΩΗ ΚΑΙ ΖΗΣΕ ΟΠΩΣ ΕΖΗΣΑ (σκέψεις)
Μέσα από κρυστάλλινο θόλο ξεπήδησες.
Το κόκκινο άλικο χρώμα του ύστερου, η τροφή
που σου έδωσε δύναμη, νου, σκέψη.
Η μικρή άμορφη βλέννα πήρε σχήμα, άκρα , φύλλο.
Οι γιοι και οι κόρες του χρόνου δούλεψαν για την ολοκλήρωσή σου
Η ανάγκη σου για επιβίωση εγώ.
Μικρή ζεστή φωλιά σου τα σπλάχνα μου
Η μαγεία των αριθμών του κύκλου της ζωής χαράζει την πορεία σου
Το δύο γίνεται ένα , το ένα δύο και μετά το τρία ένα .
Μια κραυγή, ένα κλάμα και η αρχή της χάραξης του νέου δρόμου.
Η αρχή μιας αμφίβολης ελευθερίας.
Η πορεία μέσα από μονοπάτια πόνου, χαράς, γέλιου, δακρύων, αγανάκτησης, θυμού, φόβου, αδικίας, πίκρας.
Τα βήματά σου επιλογή μου .
Δεν σε ρώτησα αν θα θελες να πορευτείς ,να πονέσεις, να κλάψεις, να πικράνεις και να πικραθείς, να αδικήσεις και να αδικηθείς, να θυμώσεις, να φοβηθείς.
Μέσα από μια ηδονική στιγμή θέλησα να περάσω το αίμα μου στις φλέβες σου, το μυαλό μου στο δικό σου την μορφή μου στο πρόσωπό σου, να ζήσω μέσα από σένα και να δω τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μου να πραγματοποιούνται μέσα από το δρόμο που προσπαθεί να σου χαράξει το εγώ μου .
Θα πρέπει να ζητήσω συγνώμη ή να απαιτήσω ευγνωμοσύνη που σου έδωσα ζωή ….να ζήσεις όπως έζησα?!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ