Δεκαετία του '60 - Τα χρόνια που άλλαξαν την ανθρωπότητα
by
, 03-10-12 at 12:34
Πρωτο ημισυπηγή RETROMANIAX
Η δεκαετια του ’60 μπαινει ηπια και χαλαρα, χωρις ιδιατερες εξαρσεις και αλλαγες, ως μια φυσικη συνεχεια της δεκαετιας του ’50. Τιποτε δεν προμηνυει ακομα αυτό που προκειται να ακολουθησει.
Τα ηθη είναι ακομα πολύ αυστηρα και οι ολοκληρωμενες προγαμιαιες σχεσεις των γυναικων δεν γινονται κοινωνικα αποδεκτες.
Η χωρα ομως συνεχιζει να αλλαζει και ιδιατερα τα μεγαλα αστικα κεντρα της, αφου οι πολυκατοικιες δε σταματουν να ξεπροβαλλουν η μια μετα την άλλη. Ονειρο του Ελληνα, είναι να αφησει το σπιτακι με την αυλη και να στριμωχτει σε καποιο διαμερισμα. Αυτό είναι για τα χρονια εκεινα, το ακρον αωτον της πολυτελειας και της καλης ζωης.
Πολλα νεα κοσμικα κεντρα κανουν την εμφανιση τους και καποια από αυτά ξεχωριζουν εντονα. Τα Αστερια και η Αθηναια είναι τα πιο ονομαστα, εχοντας παντοτε στο προγραμμα τους μεγαλα ελληνικα και ξενα ονοματα και συγκεντρωνουν ολη την κοσμικη Αθηνα .
Το 1962, το Τσα – Τσα, ο χορος που ξεκινησε από την περασμενη δεκαετια, ολοκληρωνει τον κυκλο του και δινει τη θεση του σε έναν καινουργιο που ονομαζεται Τουιστ. Ο χορος αυτος κανει ένα μεγαλο μπαμ, αγαπιεται πολυ από τους Ελληνες, αλλα δεν εχει τη διαρκεια του Τσα – τσα , καθως χορευεται μετα βιας μεχρι το 1964.
Το 1963 εχουμε επισης το Μαντισον και τη Μποσα Νοβα και την επομενη χρονια το Χαλι Γκαλι. Αυτό το τελευταιο εχει και τη μεγαλυτερη επιτυχια μετα το Τουιστ, αλλα μια επιτυχια που κραταει μολις έναν χρονο γιατι το 1965 τα πρωτα μηνυματα της επαναστασης που εχει ξεκινησει στην Αγγλια, φτανουν και στη χωρα μας. Αλλα για αυτή την επανασταση θα μιλησουμε λιγο παρακατω, καθως βρισκομαστε ακομα στο πρωτο ημισυ της δεκαετιας.
Στην αρχιτεκτονικη εμφανιζεται μια νεα ταση, το λεγομενο μεταμοντερνο στυλ, που εχει ξεκινησει από τις Η.Π.Α. και κυρια χαρακτηριστικα του εχει τις λιτες γραμμες, τα γηινα χρωματα, με ιδιαιτερη προτιμηση στο γκρι, και την εντονη χρηση μεταλλου. Ολο αυτό είναι αποτελεσμα της λεγομενης Space Age, της διαστημικης εποχης που ανετειλλε το 1957.
Μεχρι το 1967 η εσωτερικη διακοσμηση παραμενει ιδια με αυτην της δεκαετιας του ’50 και φυσικα και παλι κυριαρχει το Δανεζικο επιπλο.
Από την αρχη της δεκαετιας, τα φουρο εξακολουθουν να ντυνουν το γυναικειο φυλο, ωσπου το 1963 εξαφανιζονται οριστικα. Η μοδα τα πρωτα χρονια του ’60 αρχιζει να διαφοροποιειται από αυτην του τελους του ’50. Μια από αυτές τις διαφορες τη συναντουμε στα ταγιερ που από το 1961 παυουν να είναι μεσατα και η ζακετα τους γινεται μονοκομματη και κοντυτερη. Κοντυτερος γινεται επισης ο ποδογυρος και μαλιστα το 1963 ανεβαινει ελαφρα πανω από το γονατο. Η ταση αυτή σταματαει το 1964 και περιμενει υπομονετικα μεχρι το 1966 για να κανει τη θεαματικη της πλεον (επ)ανοδο! Καπελακια και κοντα συνηθως γαντια, είναι βασικο αξεσουαρ της γυναικειας γκαρνταρομπας.Το 1961 οι φουστες στενευουν πολύ και συνυπαρχουν με τις πλουσιες γραμμες των φουρο. Το 1964 ερχεται στη χειμερινη μοδα το καρω. Επικρατει η ταση να συνδυαζεται καρω φουστα με ιδιο κασκολ και κασκετο για τις πρωινες γυναικειες εμφανισεις και δε διαρκει περισσοτερο από ένα χρονο. Επισης τα χοντρα πουλοβερ μαζι με κολαν και μπαλαρινες είναι άλλη μια αγαπημενη πρωινη αμφιεση από το 1960 μεχρι το 1965. Όλα τα παραπανω συνδυαζονται σχεδον παντα με ένα μακρυ μενταγιον περασμενο στο λαιμο, απαραιτητο αξεσουαρ τη ς εποχης.
Για το βραδυ, από το 1960 και για δυο – τρια χρονια, οι γυναικες επιλεγουν μακριες φαρδιες τουαλετες με ταση στενεματος οσο περνουν αυτά τα χρονια. Το 1962 κανει την εμφανιση του κατι που σωζει τις γυναικες από τις αβολες, αλλα παντα υπεροχες, βραδινες τουαλετες. Είναι το Μικρο Μαυρο Φορεμα, η The Little Black Dress, όπως καθιερωθηκε να λεγεται διεθνως. Το ρουχο αυτό λανσαρεται από την Αudrey Hepburn μεσα από την ταινια Προγευμα στο Τιφανι’ς και συνεχιζει απτοητο μεχρι σημερα.
Δευτερο ημισυ
Ένα ελαφρυ αερακι αλλαγης αρχιζει να πνεει το 1966. Κανεις ακομα δεν μπορει να προβλεψει ότι το αερακι αυτό, πολύ συντομα θα γινει τυφωνας που θα σαρωσει στο περασμα του καθετι παλαιικο.
Στην Αγγλια εχει ξεκινησει η σεξουαλικη επανασταση. Οι νεοι αμφισβητουν τα παντα: Ηθη, αντιληψεις, αξιες, προκαταληψεις, ντυσιμο, τροπο σκεψης, τροπο ζωης.
Οι Beatles είναι ηδη παγκοσμιο φαινομενο και επηρεαζουν εντονα κι αυτοι με το δικο τους τροπο τη συνειδηση κάθε νεου ανθρωπου, αλλα και πολλων μεγαλυτερων.
Ανθρωποι καθ’ όλα, παραδοσιακοι και συντηρητικοι μεταβαλλονται σε λιγο καιρο σε ακρως προοδευτικους. Αλλοι παλι, τριβουν τα ματια τους καθως δεν καταλαβαινουν και δεν μπορουν να παρακολουθησουν τι εχει συμβει, αναρωτομενοι πως αλλαζει ο κοσμος με τοση ταχυτητα.
Το ποταμι τρεχει ορμητικα πλεον και φυσικα τιποτα δεν μπορει να το κανει να γυρισει πισω. Η Νεα Εποχη εχει ηδη ξεκινησει.
Οι τεραστιες αυτές αλλαγες πολύ γρηγορα επηρεαζουν ολη την ανθρωποτητα, αρα και την Ελλαδα. Και στη χωρα μας οι αντιληψεις περι προγαμιαιων σχεσεων αρχιζουν να χαλαρωνουν σιγα – σιγα. Οι γυναικες ζητουν κι αυτές διαφορετικη αντιμετωπιση από την κοινωνια και προσπαθουν να αποδεσμευτουν από τα στερεοτυπα των προηγουμενων αιωνων.
Το Σεϊκ, ενας νεος χορος που εχει εμφανιστει από το 1965, το 1966 παιρνει διαστασεις παραληρηματος αφου οι νεοι πια δεν χορευουν τιποτε άλλο εκτος από αυτόν. Το Σεϊκ , περα από την τεραστια επιτυχια του, θα εχει και τεραστια διαρκεια, παραμενοντας στη μοδα ουσιαστικα μεχρι σημερα.
Στην εσωτερικη διακοσμηση τα πραγματα αλλαζουν κι αυτά αρδην. Οι λεπτες γραμμες εξαφανιζονται, το δανεζικο επιπλο παει να εγκατασταθει στη Δανια και αρχιζει να επικρατει η ταση φολκλορ. Δηλαδη, παχια μαξιλαρια στους βελουδινους πλεον καναπεδες, σεμεδακια παντα και παντου, κεντηματα. κομπολογια και τσολιαδακια είναι πλεον τα κυριοτερα στολιδια ακομα και στο σαλονι. Η ταση αυτή ξεκινα για τη χωρα μας το 1967 και γινεται συνεχως εντονοτερη με το ζενιθ της να φθανει στα πρωτα χρονια του ’70.
Το 1966 κανουν την εμφανιση τους οι μποτες μεχρι το μεσον της γαμπας με χαμηλο τακουνι και συνηθως λευκο χρωμα. Η μοδα τους εχει διαρκεια μετα βιας ένα χρονο, καθως συντομα γινονται ψηλες μεχρι η και πανω από το γονατο.
Σημα κατατεθεν της γυναικειας γκαρνταρομπας είναι η κοντη φουστα, το μινι, όπως αποκαλειται. Δημιουργος του, η Αγγλιδα Mary Quant. Το Baby Boom ξεκιναει. Είναι η ταση που θελει τις γυναικες να ντυνονται και να χτενιζονται σαν μικρα κοριτσια. Μινι φουστα, κλειστο ντεκολτε, μακρυα μαλλια στολισμενα με κορδελα, παπουτσια τετραγωνοποιημενα με χοντρο χαμηλο τακουνι.
Στο μακιγιαζ, τα κοκκινα χειλη της δεκαετιας του ’50 λενε αντιο (όχι για παντα, όμως) και μπαινουν σε δευτερο πλανο κατω από πολύ ανοιχτοχρωμα κραγιον. Σε πρωτο πλανο ερχονται τα ματια που τονιζονται με μαυρο αϊ λαϊνερ, εντονες σκιες και τεραστιες ψευτικες βλεφαριδες.
Η μοδα θελει τις γυναικες χωρις καμπυλες, η Twiggy, μοντελο από την Αγγλια, γινεται παγκοσμιο προτυπο ομορφιας και οι περισσοτερες προσπαθουν να χωρεσουν στα μικροσκοπικα φορεματακια που επιβαλλει η εποχη.
Το ανδρογυνο στυλ επικρατει και δεν αφηνει ανεπηρεαστη την αντρικη εμφανιση. Οι αντρες αφηνουν μακρυα μαλλια με φαβοριτες, φορουν στενα εμπριμε πουκαμισα και φαρδια από το γονατο και κατω παντελονια. Η μοδα αυτή ξεκινα πολύ δειλα το 1967 και κανει θραυση ολο και πιο εντονα μεχρι το 1975.
Τα παιδια των λουλουδιων ειναι οι νεοι που τασσονται εναντια σε καθε προκαταληψη και αξια του παρελθοντος, εχουν παραξενη εμφανιση, αγαπουν το lsd και την ψυχεδελεια και εχουν συνθημα τους το "Καντε ερωτα κι οχι πολεμο".
Κοιτωντας αυτή τη δεκαετια, τη δεκαετια του ’60, βλεπω πως είναι η εποχη που αλλαξε τον κοσμο. Η εποχη που τα παντα ανατραπηκαν γρηγορα και θεαματικα οσο ποτε.
Γι’ αυτό όταν ανφερομαστε στα χρονια του ’60, πιο σωστο είναι να αναφερομαστε όχι στη δεκαετια, αλλα στο ετος που συνεβη το γεγονος για το οποιο θελουμε να μιλησουμε.
Βλεπετε, οι αλλαγες εγιναν αστραπιαια. Αλλιως ηταν ο κοσμος το 1964 σε καθε τομεα και αλλιως το 1967. Είναι η εποχη που ο ανθρωπος σταματησε να βαδιζει και αρχισε να τρεχει με ιλιγγιωδη ταχυτητα, κατι πρωτοφανες που συνεβη για μοναδικη μεχρι τωρα, φορα.
Αν ολα αυτα εγιναν για καλο η για κακο, σιγουρα δε θα το σχολιασω εδώ. Σαφως και εχω γνωμη πανω σ’ αυτο, αλλα θα παραμεινω σε μια απλη καταγραφη και τιποτε περισσοτερο.
Μια καταγραφη που εγινε παρατηρωντας οτιδηποτε παλιο βρεθηκε στο δρομο μου. Ρετρομανιακη στο επακρον, αυτή μου η αγαπη για τα χρονια που δεν ειχα γεννηθει ακομα, με εκανε να θελω να ψαχνω και να βλεπω αυτά που δεν ειχα την ευκαρια να δω, να παρατηρω και να απομνημονευω. Και ετσι να μπορω να μαθαινω και να γνωριζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ